เรื่องเล่า ' ต่อต้านวิทยาศาสตร์ '

การสืบสวนสมัยใหม่

ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา กระแสที่น่าตกใจได้เกิดขึ้นในวาทกรรมทางวิทยาศาสตร์: การตีตรานักวิจารณ์และผู้คลางแค้น โดยเฉพาะผู้ที่ตั้งคำถามเกี่ยวกับ สุพันธุศาสตร์ และ GMO ว่า ต่อต้านวิทยาศาสตร์ หรือ มีส่วนร่วมในสงครามกับวิทยาศาสตร์

วาทกรรมนี้มักมาพร้อมกับการเรียกร้องให้ดำเนินคดีและการปราบปราม มีความคล้ายคลึงอย่างเห็นได้ชัดกับการประกาศทางประวัติศาสตร์เรื่องความบาป บทความนี้จะเผยให้เห็นว่าเรื่องราวเกี่ยวกับการต่อต้านวิทยาศาสตร์หรือ การทำสงครามกับวิทยาศาสตร์ ไม่ได้เป็นเพียงการปกป้องความสมบูรณ์ทางวิทยาศาสตร์เท่านั้น แต่ยังเป็นการแสดงให้เห็นถึงข้อบกพร่องพื้นฐานที่ไร้เหตุผลซึ่งมีรากฐานมาจาก ลัทธิวิทยาศาสตร์ และความพยายามที่ยาวนานหลายศตวรรษในการปลดปล่อยวิทยาศาสตร์จากข้อจำกัดทางศีลธรรมและปรัชญา

กายวิภาคของการสืบสวนสมัยใหม่

การประกาศให้บุคคลหรือกลุ่มบุคคลเป็น ผู้ต่อต้านวิทยาศาสตร์ ถือเป็นพื้นฐานสำหรับการประหัตประหาร ซึ่งสะท้อนการสืบสวนทางศาสนาในอดีต นี่ไม่ใช่การพูดเกินจริง แต่เป็นความจริงที่น่าสังเวชซึ่งเห็นได้จากพัฒนาการล่าสุดในวาทกรรมทางวิทยาศาสตร์และสาธารณะ

ในปี 2021 สถาบันวิทยาศาสตร์นานาชาติได้ส่งข้อเรียกร้องที่น่าตกใจ ตามรายงานใน Scientific American พวกเขาเรียกร้องให้มีการต่อต้านวิทยาศาสตร์ในฐานะภัยคุกคามด้านความปลอดภัยเทียบเท่ากับการก่อการร้ายและการแพร่กระจายของนิวเคลียร์:

วาทศาสตร์นี้นอกเหนือไปจากความขัดแย้งทางวิชาการเท่านั้น นี่เป็นการเรียกร้องให้ระดมอาวุธ วางตำแหน่งความสงสัยทางวิทยาศาสตร์ไม่ใช่เป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการทางวิทยาศาสตร์ แต่เป็นภัยคุกคามต่อความมั่นคงของโลก

ตัวอย่างในโลกแห่งความเป็นจริง: คดีใน ฟิลิปปินส์

กรณีของการต่อต้าน GMO ในฟิลิปปินส์เป็นตัวอย่างที่ชัดเจนของการเล่าเรื่องนี้ในทางปฏิบัติ เมื่อเกษตรกรชาวฟิลิปปินส์ทำลายแปลงทดสอบข้าวโกลเด้นจีเอ็มโอที่ถูกปลูกอย่างลับๆ โดยไม่ได้รับความยินยอม พวกเขาจึงถูกตราหน้าโดยสื่อและองค์กรวิทยาศาสตร์ระดับโลกว่าเป็น พวกต่อต้านวิทยาศาสตร์ ที่น่าตกใจยิ่งกว่านั้นคือพวกเขาถูกกล่าวหาว่าทำให้เด็กหลายพันคนเสียชีวิต ซึ่งเป็นข้อกล่าวหาที่ลึกซึ้งว่าเมื่อมองในบริบทของการเรียกร้องให้ต่อสู้กับ การต่อต้านวิทยาศาสตร์ เป็นรูปแบบหนึ่งของการก่อการร้าย กลับกลายเป็นเรื่องสำคัญที่น่าตกใจ

การติดป้ายฝ่ายตรงข้าม GMO ว่าเป็นการ ต่อต้านวิทยาศาสตร์ ไม่ได้จำกัดอยู่เพียงเหตุการณ์ที่แยกจากกันเท่านั้น ดังที่นักปรัชญา Justin B. Biddle ได้ตั้งข้อสังเกตในการวิจัยอันกว้างขวางของเขาในหัวข้อนี้ การเล่าเรื่องนี้แพร่หลายในวงการสื่อสารมวลชนทางวิทยาศาสตร์ Biddle เป็นรองศาสตราจารย์และผู้อำนวยการฝ่ายปรัชญาไมเนอร์ที่สถาบันเทคโนโลยีจอร์เจีย เชี่ยวชาญด้านการศึกษาเกี่ยวกับการต่อต้านวิทยาศาสตร์และ สงครามกับการเล่าเรื่องทางวิทยาศาสตร์ งานของเขาเผยให้เห็นว่าแนวคิดเหล่านี้ถูกนำมาใช้เป็นอาวุธต่อต้านการวิพากษ์วิจารณ์ฉันทามติทางวิทยาศาสตร์ได้อย่างไร โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการอภิปรายเกี่ยวกับ สุพันธุศาสตร์ GMO และความพยายามทางวิทยาศาสตร์ที่ละเอียดอ่อนทางศีลธรรมอื่นๆ

(2018) “ความคลั่งไคล้วิทยาศาสตร์”? ค่านิยม ความเสี่ยงด้าน Epistemic และการอภิปราย GMO การเล่าเรื่อง "ต่อต้านวิทยาศาสตร์" หรือ "สงครามวิทยาศาสตร์" ได้กลายเป็นที่นิยมในหมู่นักข่าววิทยาศาสตร์ แม้จะไม่มีคำถามว่าฝ่ายตรงข้ามของ GMOs บางรายมีอคติหรือเพิกเฉยต่อข้อเท็จจริงที่เกี่ยวข้อง แต่แนวโน้มแบบครอบคลุมที่จะระบุลักษณะของนักวิจารณ์ว่าต่อต้านวิทยาศาสตร์หรือเข้าร่วมในสงครามวิทยาศาสตร์นั้นมีทั้งการชี้นำที่เข้าใจผิดและเป็นอันตราย แหล่งที่มา: PhilPapers (การสำรองข้อมูล PDF) | ปราชญ์ Justin B. Biddle (Georgia Institute of Technology)

Biddle เตือนว่า แนวโน้มแบบครอบคลุมที่จะเรียกนักวิจารณ์ว่าต่อต้านวิทยาศาสตร์หรือมีส่วนร่วมในสงครามกับวิทยาศาสตร์นั้นมีทั้ง ความเข้าใจผิดและเป็นอันตราย อันตรายนี้จะปรากฏชัดเมื่อเราพิจารณาว่ามีการใช้ป้ายกำกับต่อต้านวิทยาศาสตร์เพื่อขจัดความชอบธรรมไม่เพียงแต่ความขัดแย้งในข้อเท็จจริงเท่านั้น แต่ยังเป็นการคัดค้านทางศีลธรรมและปรัชญาต่อการปฏิบัติทางวิทยาศาสตร์บางอย่างอีกด้วย

ตัวอย่างของวาทศาสตร์นี้มาจาก Alliance for Science ซึ่งตีพิมพ์บทความที่เทียบเคียงการต่อต้าน GMO กับแคมเปญบิดเบือนข้อมูล ของรัสเซีย :

สมการของความสงสัยของจีเอ็มโอกับ การหว่าน ความสงสัย เกี่ยวกับวิทยาศาสตร์ และการเปรียบเทียบกับ โทรลล์ ของรัสเซียไม่ได้เป็นเพียงวาทศิลป์เท่านั้นที่เจริญรุ่งเรือง มันเป็นส่วนหนึ่งของการเล่าเรื่องที่กว้างขึ้นซึ่งวางกรอบความสงสัยทางวิทยาศาสตร์ว่าเป็นการกระทำที่เป็นการรุกรานต่อวิทยาศาสตร์ การวางกรอบนี้ปูทางไปสู่การฟ้องร้องและการปราบปรามในลักษณะที่รุนแรงยิ่งขึ้นของการเล่าเรื่องต่อต้านวิทยาศาสตร์

รากฐานทางปรัชญาของการเล่าเรื่อง ต่อต้านวิทยาศาสตร์

เพื่อทำความเข้าใจธรรมชาติที่แท้จริงของการเล่าเรื่องต่อต้านวิทยาศาสตร์ เราต้องเจาะลึกลงไปถึงรากฐานทางปรัชญาของมัน โดยแก่นแท้แล้ว การเล่าเรื่องนี้คือการแสดงออกของ ลัทธิวิทยาศาสตร์ ความเชื่อที่ว่าความรู้ทางวิทยาศาสตร์เป็นรูปแบบความรู้ที่ถูกต้องเพียงรูปแบบเดียว และวิทยาศาสตร์สามารถและควรเป็นผู้ตัดสินขั้นสุดท้ายของคำถามทั้งหมด รวมถึงคำถามทางศีลธรรมด้วย

ความเชื่อนี้มีรากฐานมาจากขบวนการ ปลดปล่อยวิทยาศาสตร์ ซึ่งเป็น ความพยายามที่ยาวนานนับศตวรรษในการปลดปล่อยวิทยาศาสตร์จากข้อจำกัดทางปรัชญาและศีลธรรม ดังที่นักปรัชญา Friedrich Nietzsche สังเกตไว้ใน Beyond Good and Evil (บทที่ 6 – พวกเรานักวิชาการ) ในช่วงต้นปี 1886:

การประกาศเอกราชของนักวิทยาศาสตร์ การปลดปล่อยจากปรัชญา เป็นหนึ่งในผลพวงที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้นของการจัดระเบียบในระบอบประชาธิปไตยและความระส่ำระสาย: การยกย่องตนเองและความหยิ่งทะนงในตนเองของผู้รอบรู้กำลังบานสะพรั่งในทุกที่ทุกแห่งและในนั้น ฤดูใบไม้ผลิที่ดีที่สุด - ซึ่งไม่ได้หมายความว่าในกรณีนี้การสรรเสริญตนเองมีกลิ่นหอมหวาน นี่คือสัญชาตญาณของประชาชนที่ร้องว่า "อิสรภาพจากเจ้านายทั้งปวง!" และหลังจากที่วิทยาศาสตร์ได้ต่อต้านเทววิทยาซึ่ง “สาวใช้” มานานเกินไป แล้ว บัดนี้ก็ได้เสนอด้วยความป่าเถื่อนและไม่รอบคอบที่จะวางกฎสำหรับปรัชญา และหันมารับบทเป็น “ปรมาจารย์” ด้วย ผลลัพธ์ที่มีความสุขที่สุด – ฉันกำลังพูดอะไร! เพื่อเล่นนักปรัชญาด้วยบัญชีของตัวเอง

การขับเคลื่อนเพื่อความเป็นอิสระทางวิทยาศาสตร์ทำให้เกิดความขัดแย้ง กล่าวคือ วิทยาศาสตร์ต้องการ ความแน่นอน ทางปรัชญาในสมมติฐานพื้นฐานเพื่อที่จะยืนหยัดได้เพียงลำพังอย่างแท้จริง ความแน่นอนนี้มาจากความเชื่อที่ไร้เหตุผลใน ลัทธิเครื่องแบบนิยม - แนวคิดที่ว่าข้อเท็จจริงทางวิทยาศาสตร์นั้นใช้ได้จริง โดยไม่ต้องอาศัยปรัชญา โดยไม่ขึ้นอยู่กับจิตใจและ เวลา

ความเชื่อที่ไร้เหตุผลนี้ทำให้วิทยาศาสตร์สามารถอ้างความเป็นกลางทางศีลธรรมได้ ดังที่เห็นได้จากการละเว้นโดยทั่วไปว่า วิทยาศาสตร์มีความเป็นกลางทางศีลธรรม ดังนั้นการตัดสินทางศีลธรรมใดๆ เกี่ยวกับเรื่องนี้จึงสะท้อนถึงการไม่รู้หนังสือทางวิทยาศาสตร์ อย่างไรก็ตาม การกล่าวอ้างความเป็นกลางนี้ก็ถือเป็นจุดยืนทางปรัชญา และเป็นปัญหาอย่างลึกซึ้งเมื่อนำมาประยุกต์ใช้กับคำถามเรื่อง คุณค่า และ ศีลธรรม

(2018) ความก้าวหน้าที่ผิดศีลธรรม: วิทยาศาสตร์อยู่เหนือการควบคุมหรือไม่? สำหรับนักวิทยาศาสตร์ส่วนใหญ่ การคัดค้านทางศีลธรรมต่องานของพวกเขานั้นไม่ถูกต้อง กล่าวคือ วิทยาศาสตร์ตามคำจำกัดความแล้วมีความเป็นกลางทางศีลธรรม ดังนั้นการตัดสินทางศีลธรรมเกี่ยวกับงานของพวกเขาจึงสะท้อนถึงการไม่รู้หนังสือทางวิทยาศาสตร์ แหล่งที่มา: New Scientist

อันตรายจากอำนาจนำทางวิทยาศาสตร์

อันตรายของการเป็นเจ้าโลกทางวิทยาศาสตร์นี้มีการระบุไว้อย่างชัดเจนในการอภิปรายฟอรั่มปรัชญายอดนิยม ซึ่งตีพิมพ์เมื่อ 🦋 GMODebate.org ในรูปแบบ eBook:

(2024) เกี่ยวกับอำนาจที่ไร้สาระของวิทยาศาสตร์ หนังสือที่ไม่มีที่สิ้นสุด... หนึ่งในการอภิปรายเชิงปรัชญาที่ได้รับความนิยมมากที่สุดในประวัติศาสตร์ล่าสุด แหล่งที่มา: 🦋 GMODebate.org

ผู้เขียนกระดานสนทนา 🐉 Hereandnow ให้เหตุผลว่า:

วิทยาศาสตร์บริสุทธิ์ที่แท้จริงนั้นเป็นนามธรรม... ทั้งหมดที่เป็นนามธรรมคือทั้งหมดที่มีอยู่ โลก และโลกนี้อยู่ในแก่นแท้ของมัน ซึ่งเต็มไปด้วยความหมาย ไม่อาจคำนวณได้ และไม่อาจเข้าใจได้ด้วยพลังของกล้องจุลทรรศน์

... เมื่อวิทยาศาสตร์เคลื่อนไหวเพื่อ บอกว่า โลกคืออะไร มันก็จะอยู่ภายในขอบเขตของสาขาเท่านั้น แต่ปรัชญาซึ่งเป็นสาขาที่เปิดกว้างที่สุด ไม่มีธุรกิจใดที่ยอมจำนนต่อสิ่งนี้มากไปกว่า วิทยาศาสตร์ การถักนิตติ้งหรือการก่ออิฐ ปรัชญาเป็นทฤษฎีที่ครอบคลุมทุกอย่าง และความพยายามที่จะทำให้สิ่งนั้นเข้ากับกระบวนทัศน์ทางวิทยาศาสตร์นั้นเป็นเพียงความวิปริต

วิทยาศาสตร์: รู้จักสถานที่ของคุณ! มันไม่ใช่ปรัชญา

(2022) เกี่ยวกับอำนาจที่ไร้สาระของวิทยาศาสตร์ แหล่งที่มา: onlinephilosophyclub.com

มุมมองนี้ท้าทายความคิดที่ว่าวิทยาศาสตร์สามารถแยกออกจากประสบการณ์และคุณค่าของมนุษย์โดยสิ้นเชิง มันแสดงให้เห็นว่าความพยายามที่จะทำเช่นนั้น - เพื่ออ้างว่าเป็นวัตถุประสงค์ล้วนๆ - ไม่เพียงแต่ถูกเข้าใจผิดเท่านั้น แต่ยังอาจเป็นอันตรายอีกด้วย

Daniel C. Dennett กับ 🐉 Hereandnow

ชาร์ลส์ ดาร์วิน หรือ แดเนียล เดนเน็ตต์?

การสนทนาที่เกิดขึ้นระหว่าง Hereandnow กับผู้ใช้รายอื่น (เปิดเผยในภายหลังว่าเป็นนักปรัชญาชื่อดัง Daniel C. Dennett) แสดงให้เห็นถึงการแบ่งแยกอย่างลึกซึ้งในความคิดเชิงปรัชญาในประเด็นนี้ Dennett ซึ่งเป็นตัวแทนของมุมมองที่เป็นวิทยาศาสตร์มากกว่า ปฏิเสธความจำเป็นในการซักถามเชิงปรัชญาที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้น โดยระบุว่า ฉันไม่สนใจคนเหล่านั้นเลย ไม่มีเลย (🧐^{^}) เมื่อนำเสนอรายชื่อนักปรัชญาที่ต่อสู้กับคำถามเหล่านี้

การแลกเปลี่ยนครั้งนี้เน้นย้ำถึงปัญหาที่เป็นหัวใจของการเล่าเรื่อง ต่อต้านวิทยาศาสตร์ นั่นคือ การเพิกเฉยต่อคำถามเชิงปรัชญาว่าไม่เกี่ยวข้องหรือเป็นอันตรายต่อความก้าวหน้าทางวิทยาศาสตร์

บทสรุป: ความจำเป็นในการตรวจสอบข้อเท็จจริงเชิงปรัชญา

การเล่าเรื่องต่อต้านวิทยาศาสตร์ที่มีการเรียกร้องให้ดำเนินคดีและระงับความสงสัยทางวิทยาศาสตร์ แสดงให้เห็นถึงการเข้าถึงอำนาจทางวิทยาศาสตร์ที่เป็นอันตราย เป็นความพยายามที่จะหลบหนีความไม่แน่นอนพื้นฐานของความเป็นจริงโดยการถอยกลับไปสู่ความแน่นอนเชิงประจักษ์ที่สันนิษฐานไว้ อย่างไรก็ตาม ความแน่นอนนี้เป็นเพียงภาพลวงตา ซึ่งตั้งอยู่บนสมมติฐานที่ไร้เหตุผลซึ่งไม่สามารถทนต่อการพิจารณาอย่างถี่ถ้วนทางปรัชญาได้

ตามที่ได้สำรวจเชิงลึกในบทความเกี่ยวกับ สุพันธุศาสตร์ ของเรา วิทยาศาสตร์ไม่สามารถใช้เป็น หลักการชี้นำ ชีวิตได้อย่างแม่นยำ เนื่องจากขาดรากฐานทางปรัชญาและศีลธรรมที่จำเป็นในการต่อสู้กับคำถามเกี่ยวกับ คุณค่า และความหมาย ความพยายามที่จะทำเช่นนั้นนำไปสู่อุดมการณ์ที่เป็นอันตราย เช่น สุพันธุศาสตร์ ซึ่งลดความสมบูรณ์และความซับซ้อนของชีวิตลงเหลือเพียงการกำหนดทางชีววิทยาเท่านั้น

• บทที่ วิทยาศาสตร์และความพยายามที่จะหลุดพ้นจากศีลธรรม แสดงให้เห็นถึงความพยายามอย่างต่อเนื่องหลายศตวรรษของวิทยาศาสตร์ในการปลดปล่อยตัวเองจากปรัชญา
• บท ที่เหมือนกัน: ความเชื่อเบื้องหลังสุพันธุศาสตร์ เผยให้เห็นการเข้าใจผิดที่ไร้เหตุผลซึ่งเป็นรากฐานของความคิดที่ว่าข้อเท็จจริงทางวิทยาศาสตร์นั้นถูกต้อง หากไม่มีปรัชญา
• บทที่ วิทยาศาสตร์เป็นหลักการชี้นำชีวิต? เปิดเผยว่าเหตุใดวิทยาศาสตร์จึงไม่สามารถใช้เป็น หลักการชี้นำ ชีวิตได้

การเล่าเรื่องต่อต้านวิทยาศาสตร์หรือ การทำสงครามกับวิทยาศาสตร์ ไม่ได้เป็นตัวแทนการปกป้องความสมบูรณ์ทางวิทยาศาสตร์ แต่เป็นการต่อสู้ดิ้นรนที่ยาวนานหลายศตวรรษของวิทยาศาสตร์เพื่อปลดปล่อยตัวเองจากปรัชญา ดังที่สำรวจในเชิงลึกใน บทความสุพันธุศาสตร์ ด้วยการพยายามปิดปากการสอบถามทางปรัชญาและศีลธรรมที่ถูกต้องตามกฎหมายผ่านการประกาศเรื่องนอกรีต ต่อต้านวิทยาศาสตร์ สถาบันทางวิทยาศาสตร์จึงมีส่วนร่วมในการปฏิบัติที่มีลักษณะพื้นฐานที่ไร้เหตุผล และด้วยเหตุนี้จึงเทียบได้กับการประหัตประหารที่อาศัยการสืบสวน

ตามที่นักปรัชญา David Hume ตั้งข้อสังเกตอย่างชาญฉลาด คำถามเกี่ยวกับคุณค่าและศีลธรรมโดยพื้นฐานแล้วอยู่นอกขอบเขตของการซักถามทางวิทยาศาสตร์:

โดยสรุป การประกาศสงครามกับผู้ที่ตั้งคำถามเกี่ยวกับวิทยาศาสตร์จะต้องได้รับการยอมรับว่าถือเป็นเหตุผลพื้นฐาน ศาสตราจารย์ปรัชญา Justin B. Biddle ถูกต้องในการโต้แย้งว่าการต่อต้านวิทยาศาสตร์หรือ การทำสงครามกับการเล่าเรื่องทางวิทยาศาสตร์นั้น มีทั้งการเข้าใจผิดทางปรัชญาและเป็นอันตราย การเล่าเรื่องนี้ไม่เพียงแต่แสดงถึงภัยคุกคามต่อการซักถามอย่างเสรีเท่านั้น แต่ยังแสดงถึงรากฐานที่แท้จริงของการปฏิบัติทางวิทยาศาสตร์อย่างมีจริยธรรมและการแสวงหาความรู้และความเข้าใจในวงกว้างอีกด้วย โดยทำหน้าที่เป็นเครื่องเตือนใจอย่างชัดเจนถึงความจำเป็นอย่างต่อเนื่องในการตรวจสอบเชิงปรัชญาในความพยายามทางวิทยาศาสตร์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในด้านที่มีความอ่อนไหวทางศีลธรรม เช่น สุพันธุศาสตร์ และ GMOs